Niebo

 1.

Kiedyś bylem taki sam,
nie wiedziałem co to świat,
nie umiałem chodzić też,
lecz trzymali i uczyli mnie.
Teraz chodzę tylko sam,
mam swe szlaki jak kociaki,
i drapieżny jestem tez,
a niekiedy chce do nieba,
by już więcej nie żyć, nie!

Ale jedno wiem na pewno,
gdy dostane to co chce,

świat z oprysku obudzi się,
i zgodą będzie razem biec!

2
Każdy z nas miał tak samo,
i nauczył chodzić się.
Ale czym jesteśmy starsi,
nie szukamy tego że,
tam gdzieś w niebie mieszka ktoś,

On ma księgę Ja to wiem!
I jesteśmy tam wpisani razem wszyscy,
byśmy razem mogli biec!

Ale jedno wiem na pewno,
gdy dostane to co chce,
świat z oprysku obudzi się,
i zgodą będzie razem biec!