Rzeczywistość

Bo na chwile złe,

dwie monety masz.

Byś przepłynąć mógł  gdy nadejdzie czas.

Ciemne chmury tlą się gdzieś,

a wiatr wieje jak se chce.

Już nie płonie w sercu lód,

Został gdzieś pośród chmur.

I niebieskie jak migdały gdy świeciły na świat cały.

W mroku drogę oświetlały a w dzień z zmęczenia z spały.

Bo przychodzą dni kiedy wszystko w tobie śpi.

Widzisz wszystkich niczym czas,

 biegnie rzeką płynie w dal.

I te słowa które czytasz nie są w cale częścią życia.

Nie widzimy w nich niczego czego chcemy a nie mamy.

Nie biegniemy w tył do przodu bo się nigdy nie cofamy.

Zycie biegnie my biegniemy,

Prawda przykra– żyć nie chcemy.

Wierszem tego nie nazwiemy,

ale tam u nieba bramy.

Zycie swoje oceniamy.