Rzeczywistość

Bo na chwile złe,

dwie monety masz.

Byś przepłynąć mógł  gdy nadejdzie czas.

Ciemne chmury tlą się gdzieś,

a wiatr wieje jak se chce.

Już nie płonie w sercu lód,

Został gdzieś pośród chmur.

I niebieskie jak migdały gdy świeciły na świat cały.

W mroku drogę oświetlały a w dzień z zmęczenia z spały.

Bo przychodzą dni kiedy wszystko w tobie śpi.

Widzisz wszystkich niczym czas,

 biegnie rzeką płynie w dal.

I te słowa które czytasz nie są w cale częścią życia.

Nie widzimy w nich niczego czego chcemy a nie mamy.

Nie biegniemy w tył do przodu bo się nigdy nie cofamy.

Zycie biegnie my biegniemy,

Prawda przykra– żyć nie chcemy.

Wierszem tego nie nazwiemy,

ale tam u nieba bramy.

Zycie swoje oceniamy.

Natłok wrażeń

1.

Budząc się każdego dnia nie jest nigdy taki sam,

wstaje z łózka mego  ,

widzę Ciebie mój kolego,

świeci słonce,

pada deszcz,

idźmy w końcu coś zjeść,

tak się toczy ta kolejka

, niczym kolorowa ruletka,

Kiedyś wstałem i widziałem szaro bure niebo me ,

a w mej głowie ciągle snuły się myśli te,

kino ,wieczór i impreza,

coś mnie w głowę tu uwiera,

natłok myśli i tych wrażeń rozerwały czaszkę mi,

pochowały się wspomnienia,

nie pamiętam  już nic!

 2.

A w następny dzień padał ostro deszcz,

w tedy siedzę i do kupy próbuje poskładać się,

zwalczyć kaca no i wstać to jest hardcor mowie brat.

Pytam Boga jak to jest, że po kacu wstaje nowy dzień,

oświetlany fleszem świateł kiedy dobrze czuje się.

Pije rano kawę i na miasto wybieram się,

czuje świeże powietrze w tłoku słońca na twarzy mej.

Wnet uśmiecham się bo wiem ze ten dzień długo nie skończy się!

Niebo

 1.

Kiedyś bylem taki sam,
nie wiedziałem co to świat,
nie umiałem chodzić też,
lecz trzymali i uczyli mnie.
Teraz chodzę tylko sam,
mam swe szlaki jak kociaki,
i drapieżny jestem tez,
a niekiedy chce do nieba,
by już więcej nie żyć, nie!

Ale jedno wiem na pewno,
gdy dostane to co chce,

świat z oprysku obudzi się,
i zgodą będzie razem biec!

2
Każdy z nas miał tak samo,
i nauczył chodzić się.
Ale czym jesteśmy starsi,
nie szukamy tego że,
tam gdzieś w niebie mieszka ktoś,

On ma księgę Ja to wiem!
I jesteśmy tam wpisani razem wszyscy,
byśmy razem mogli biec!

Ale jedno wiem na pewno,
gdy dostane to co chce,
świat z oprysku obudzi się,
i zgodą będzie razem biec!

Wiosna

Wiosna już tu jest,

przebiśniegi białe też.
Śnieg gdzieś znikł i nie wróci już.
Ptaki powracały znów.

Słychać ładnych dźwięków szum,
nikt nie widzi czarnych chmur.

Jeszcze trochę,

 Lato czeka nas,
z chwilą pierwszych ciepłych dni,
wyczekują ciebie dziś.
Słonce wschodzi,

 już w zenicie,
ciepłem ludzi swym obdarzy.
Każdy chodzi, spaceruje,
coś pod nosem sobie snuje.
Więcej myli swych uwalnia,
bo gdzie w zimie czapka twarda,
 trzyma mózg i nie pozwala,
myślom błądzić co dzień z rana.
Jeszcze chwila jeszcze moment,
złote liście spadną z drzew
i szarówki dni się zaczną,
każdy moment jest the Best,
by powiedzieć właśnie sobie,
że ten roczek kończy się.

Wyruszam w rejs

W rejs wyruszyć już czas,
łajba stoi w porcie gdzie,
wiatr wieje mocny i fale rwą.

Siłą morza podaże gdzieś,
gdzieś za oceanu szum ,
i pięknych dziewczyn śpiew,
zaniesie mlecznych chmur,
siła kierowana tu.
Tu pięknych kolorów śpiew,
anielskich dziewczyn blask,
co świecą jasno tak,
jak miliony na niebie gwiazd.

Tu każda chwila jest ,
ukojeniem oczu mych,

Ja widzę tylko raj,
siłą miliona słów.
Księgą życia mą,
jest przylądek stały tu,
tu w raju gdzie,
na starość udam się.
W czeluści zła,
zginęło wielu nas.

Na łajbie pełnej po brzegi burt,

miejsca nie zabraknie nie ,

do raju w rejs z nami udaj się.

Życie

1

Jedno życie tylko mamy,
w jednym życiu trwamy.
Jeden wiatr tu wieje.
Jedno słonce się wciąż śmieje.
Jedna kropla użyźnia glebę.
Życie to nie bajka,
gdzieś na statkach.
Życie to nie chwila,
w której czas przemija.
Pamięć nie jest wieczna,
 bo się zapomina.

2

Nie cofniemy biegu czasu,
ani rzeki w druga stronę.
Można zmienić siebie w nicość,
albo sobą zmienić wszystko.
Nie zmienimy kursu walut,
ani pustki w swym portfelu.
Biegu ziemi nie cofniemy ,
bo jesteśmy jego częścią. 

Po prostu mów.

1.

Nic się nie stało znów,
mów do mnie tylko tekst.
Chce słyszeć twoich słów,
echo chowanych gdzieś.
Twoje słowa jak,
historii nuty gdzieś,
pochowane jak,
ukryty skarb.
Odkryjmy naszych serc,
więzi słowa te.

2.

 

Mów do mnie tak,
jakby ten cały świat,
powstał wczoraj znów,
bez wojny szumu, bród,
posłuchaj mnie tu tak,
jak by twe serce dziś,
zrozumiało ze,
stracony czas nie powróci,

nie!


3.

Chciałbym powiedzieć Ci, 

                        że ten cały szum,
                        przeznaczony jest,
                        byś słyszała jak,
                       błagam tu o śmierć.
                       Gdy twe serce chce,
                      bić z wszystkich sił,
                moje szuka słów by powiedzieć że,
                 niedługo skończy się ten dzień.